De Amerikaanse gitarist Marc Ribot kan met iedere stijl uit de voeten zonder zijn identiteit te verliezen. Zijn kenmerkende gruizige licks lijken overal bij te passen, van Cubaans tot country. Het grote publiek kent hem van albums van Tom Waits, Elvis Costello of The Black Keys. Hij begon zijn carrière in de New Yorkse underground, bij Lounge Lizards en John Zorn. Als zelfbenoemde outsider in de jazz was desondanks een week lang headliner in de jazztempel Village Vanguard, iets wat alleen voor een select clubje bandleiders is weggelegd.
Ribot speelde het Bimhuis al vaker plat met Ceramic Dog. Dit energieke trio verrast voortdurend. Alles kan voorbijkomen, van hoekige songs en uitbundige rock-riffs tot een grillige versie van de jazz-klassieker Take Five. Multi-instrumentalist Shahzad Ismaily (o.a. Will Oldham, Colin Stetson) kan zomaar switchen van ruwe basgitaar naar een vrolijk orgeltje. En drummer Ches Smith wisselt stevige backbeats af met elektronisch experiment. Dit voorjaar kondigden ze een nieuw album aan: YRU Still Here?
‘Ceramic Dog is formed in Mr. Ribot’s aesthetic: cranky, skilled, broadly capable, abrasive. He’s a great guitarist who usually seems as if he doesn’t want to be understood as such. This could be a great rock band, but it won’t play by your notions of what that is’ (New York Times).
Marc Ribot, Shahzad Ismaily, Ches Smith